Anne sevgisi, sadece kendi çocuklarına sahip olanları anlayan türden bir duygudur. Bu hissin yoğunluğu ve derecesi başkaları ile karşılaştırılamaz. Bu nedenle, bir çocuğun kaybının yasını tutmak genellikle çok daha karmaşık ve üstesinden gelmek zordur.
Bu durumla karşılaşmayan anneler bile, çocuk kaybetmekten daha büyük bir acı olmadığını belirtmek açısından çok kategoriktir. Şeylerin doğal düzeni, ebeveynlerin gençlerinden önce gitmeleridir. Bu normal yaşam seyridir: yaşlı insanlar ölür mü? Yoksa ölmeli mi? genç olanlardan önce. Sebep ne olursa olsun, çocuklar ebeveynlerinin kollarından alındığında, bu kadar kızmaya ve yanlış anlaşılmaya neden olan budur.
Ancak, her zaman olduğu gibi, bu tür bir kayıpla birlikte gelen acı ve ıstırapla başa çıkmayı öğrenmeye devam ediyor.
Parana, Maringá'daki Kadına Referans ve Bakım Merkezi'nden Psikolog Laissa Muniz, bir çocuğu kaybettikten sonra, "yas dönemini görmenin en iyi yolunun, ağlama ihtiyacını inkar etmemek, kötü hissetmek olduğunu," Bu acıyı deneyimleyin. Kayıp zamanı, hiç şüphesiz, kendinizi bunalmanıza izin verme zamanıdır. acı için hissettim. Yasaklıların aile üyeleri ve profesyoneller gibi destekleyici şahsiyetlere yakın durmaları ve hala kayıpları hakkında konuşacakları yer bulmaları önemlidir. Konuşma yoluyla katarsis, yani? Arkadaş omuz? ev sahibi için, kıskanç ihtiyaç duyduğu rahatlama olabilir mi?
Acıyı hafifletmek için yapılacak bir şey var mı?
Laissa'ya göre, her insan gerçeklere bakmanın bir yolunu buluyor, ancak zamanla acıyı hafifletmek için önemli bir adım gerçeklerden kaçmadan istifa ile gerçeğe yüzleşmek.
• Bir çocuğun kaybını azaltmak çok görecelidir. Bu kaybın acısını ancak zaman kolaylaştırabilir. İdeal olarak, mourner konu hakkında kendi zaman ve tarzında konuşacak yer bulacaktır. Acıyı hafifletmek için bir reçete yoktur, ancak kesinlikle bu ölümün inkar edilmesi ve bunu önlemek için yapabilecekleriniz için suçlama, yaslanma sürecini yoğunlaştıran ve daha acı verici hale getiren faktörler midir?
Acı çekmenin depresyona girmesini önlemek mümkün mü?
Sık sık acı çekmek o kadar yoğundur ki, depresyon gibi ciddi ve uzun süreli duygusal sorunlara yol açabilir. Bu anlamda, depresif davranışta normal yas olanı ayıran çizgi oldukça incedir.
Çocuğun kaybından sonra depresif davranış kabul edilebilir olmakla birlikte, depresif durum ile depresif durum olarak kabul edilebilecek durumlar arasında net bir çizgi yoktur. Birinin sosyal performansını etkileyen davranışlar risk altında mıdır? Örneğin işe gitmeyi bırakmayı, yemek yemeyi reddetmeyi, odadan çıkmayı nasıl bırakabiliriz? ve beklentilerin ötesine geçebilir. Araştırmalar, ani bir ölüm kaybının üzerindeki kedinin bir yıl kadar sürdüğünü gösterirken, kronik hastalık gibi beklenen ölüm vakalarında keder süresi oldukça kısa olabilir mi?
Evladını kaybedenlerin izlemesi gereken bir video! (Evlat acısı nasıl geçer?) (Nisan 2024)
- aile
- 1,230
