Aşırı kilolu / obez insanların nasıl çalıştığını yansıtarak, ağırlık ile net bir şekilde kurulan ilişkiler arasındaki ilişkiyi görüyorum. Küçük bir tugay veya büyük bir tanesini seçebiliyorsan, yemek yemeyi seçeceksin.
Bazı insanlar bir ayakkabı almak için bir mağazaya girdiklerinde, şu anda ihtiyaç duydukları bir siyahı denediklerinde, ancak bir sürü farklı model satın aldıklarında ve kendilerini ortaya çıktıklarında bulduklarında bu davranışların nasıl gerçekleştiğini görmek için çok uzağa bakmak zorunda değiliz. Dört çantalık ayakkabı ile mağazadan, sadece ihtiyaç duyduğu tek bir çift ayakkabı almakla kalmadı, aynı zamanda ayakkabıların o anda temsil ettiği duygusal gıdalarla dolup taşması gerektiğinden de tatmin oldu.
Zorunluluk hayatımızın pek çok yönünde ortaya çıkabilir ve her biri bu tezahürü farklı yaşar, hızlı memnuniyet ihtiyacının yarattığı kontrol kaybı olarak adlandırdığımız bir davranış.
Kişilerarası ilişkilerde, durum kendisini dahil olan kişilerin gözünde daha gizlenmiş ve daha az görünür bir şekilde tekrarlar. Zorunluluk, diğerinin bizi tamamlama ihtiyacı, aynı zamanda ihtiyaçları karşılama işlevine sahip bir ihtiyaç olarak dönüştürülür.
Klinikte olduğu gibi, kişisel deneyimlerde de, bir şefkat hastalığını tespit edebileceğimiz çeşitli ilişkilerin, diğerinin bizi doldurması ve endişelerimizi, boşluğu, yalnızlığı ve endişeleri doldurabileceği açıktır.
Bu noktadan, insanların büyük bir kısmının şişman olduğunu ve gerçekten de diğerlerinin idealleşmelerini benimsemeleri gerektiğine inandığını ve farklılıklarla karşılaştıklarında hayal kırıklığına uğradıklarını, düşüncelerinin eksikliğini, bedenlerini (sembiyoz) düşündüklerini tespit edebiliriz. ve sonra ilişkilerini kesin, diğerini yok edin. Kim bu durumu yaşamamış, hatta diğerlerinde bu tutumu farketmemiştir.
Diğeri sizi kasten değil, tam olarak hayal kırıklığına uğrattı mı? Diğerleri, arzuları, arzuları, inançları, farklılaştırılmış referansları ile ve aslında olmayan ve yapamayan arkadaşının arzusuna ve arzusuna tutunur.
Ben bu yönüyle şişman düşünmenin, daha fazlasını istemek, diğerinin en büyük, en iyi, en anlayışlı, en çok, gündelik durumları görme ve tecrübe etme yolunu paylaşmasını isteme ilişkisini düşünüyorum. Diğerleri doldurursa her şeyin daha iyi olacağı büyülü düşüncesi.
Ve yemek insanların fazla yemek yemekte oynadığı rol değil mi? Memnun kalacak yiyeceklerin büyük bir kısmını yeme ihtiyacı? Şefkat, dokunma, öpücük, dikkat yerine kullanılan yiyecek mi? Eğer normal olanın ötesine geçen davranışlar talep etmiyorsak, iki insanın eş, arkadaş, aile taleplerinden zarar görmeden uyum içinde yaşayabilmelerini talep ediyorsak, insanlarla nasıl ilişki kurduğumuzu düşünmekten vazgeçmek önemlidir. .
Tahvillerimizi nasıl oluşturduğumuzu durdurmaya ve yansıtmaya değer, çünkü konumlarımızı değiştirmeye ve bizi az da olsa başkalarına bağlı kalmaksızın bizi zevk verecek başka şekillerde beslemeye çalışmak ve zamanla iletişim ağımızı ve özellikle de durumları genişletmek için zaman ayırmamız gerekiyor. Hayatımızda bize zevk veriyor.
En Korkunç Psikolojik İşkence: Gaslighting (Mayıs Ayı 2024)
- refah
- 1,230
